Una poesia sulla guerra dell’attore e regista Antonio Furiano da leggere e riflettere

 


À guerra

À guerra, è solo nà pazzia

Ò prezzo è semp' à vita mia

Certo... spisse te pare cà sta luntana

Ma pe sentì stu gelo, te basta e allungà à mano

Creature cu l'uocchie chine e paura

Mamme cu l'anema annura 

Chi corre, chi fuje, chi s'annasconne

Ma ancora nun c'hanne 'mparat' nient' e viecchie...e nonne?

Pare cà chell' ca tiempo fa è succieso

Dinte a sti core n'ceruttate nun tene chiù peso

E pure, à storia qualche cosa avessa fa'

Nun dico ca c'avesse e mane fermà, ma almeno pe nu momento, n'ce putesse fa pensà

Chi se scanne pe nu sfizio

Chi ò fa' perché è nu vizio

À guerra nun à fa' sulamente chi guvern'

Ma tutt' à gente ca dinte tene viern'

E allora spalancamme e porte dò core

Facimme trasì ò sole, facimme trasì l'ammore

À guerra lassammela sta'

Cu n'abbraccio e core nuoste se ponno vasà.

 

Antonio Furiano

Visualizzazioni della settimana